فرآیند ساخت جیر با ذبح حیوانی که برای ساخت پارچه جیر استفاده می شود، آغاز می شود. سپس، پوست حیوان را می گیرند و پوست آن را خشک می کنند.

هنگامی که پوست کاملاً خشک شد، از یک ماده شیمیایی طبیعی به نام آهک برای حذف تمام فولیکول های مو از پوست استفاده می شود. در مرحله بعد، پوست در معرض آنزیم های طبیعی به نام تانن قرار می گیرد که باعث خنثی شدن پوست و تبدیل آن به چرم می شود.

بدون تانن، پوستی که برای ساخت چرم و  پارچه کاپشن استفاده می شود مانند هر محصول حیوانی دیگری باقی می ماند و در طول زمان تجزیه می شود. تانن ها از این تجزیه جلوگیری می کنند و فرآیند اعمال تانن را “برنزه کردن” می نامند.

در این مرحله، چرمی که برای ساخت جیر استفاده خواهد شد در حالت کمابیش تمام شده است. با این حال، برای اینکه پارچه ای به عنوان جیر قابل تشخیص باشد، باید چند فرآیند دیگر انجام شود.

ابتدا، سازندگان چرم از مخلوطی از نمک، روغن و سایر ترکیبات طبیعی برای درمان چرم استفاده می کنند. این فرآیند باعث دوام بیشتر چرم می شود و برخی از تولیدکنندگان چرم ممکن است از مواد شیمیایی مصنوعی برای ایجاد دوام بیشتر استفاده کنند.

در این بین پارچه داکرون یکی از محصولات پرطرفداری است که مشابه پارچه جیر تولید می شود.

برای تبدیل این محصول چرمی تمام شده به جیر، چرم نازک شده و شکافته می شود، که منجر به بافت بیرونی پوشک می شود که جیر را بسیار مطلوب می کند. در نهایت، یک فرآیند بافت سازی خاص برای نرم و راحت کردن جیر حاصل استفاده خواهد شد.

با فرآیند بافت نهایی، پارچه جیر یا پارچه شمعی  آماده تولید لباس، لوازم جانبی یا کفش است. با این حال، برخی از تولیدکنندگان ممکن است انتخاب کنند که جیر خود را قبل از فروش آن به تولیدکنندگان لوازم جانبی یا پوشاک رنگ کنند.

برخلاف چرم معمولی که رنگرزی آن بسیار دشوار است، بافت منحصر به فرد جیر به خوبی به انواع رنگ های طبیعی و مصنوعی می چسبد.